Mijn Road to Antwerp verliep in januari niet helemaal zoals het moest. Een hardloopdip en een beginnende heupblessure strooiden nogal wat roet in het eten. Daardoor liep ik in januari amper 62 kilometer. Véél minder dan voorzien, maar gelukkig heb ik nog een aantal maanden om dat goed te maken.

Hoe gaat het nu met mijn heup?

Op dit moment kan ik niet zeggen dat ik helemaal pijnvrij ben, maar het lijkt de goede kant op te gaan. Ik doe dagelijks oefeningen en ik probeer heel goed naar mijn lichaam te luisteren. Zo kan ik ingrijpen wanneer de pijn erger wordt. Het zou namelijk mijn ergste nachtmerrie zijn, moest ik, na de halve marathon van Egmond, ook verstek moeten laten gaan voor de marathon in Antwerpen.

De (weinige) rondjes die ik liep, gaven mij veel voldoening. En afgezien van de pijn in mijn heup, heb ik ook het gevoel dat het goed zit met mijn conditie. Als ik kijk naar mijn snelheid in de verschillende hartslagzones merk ik dat ik ontzettend vooruitgegaan ben tegenover mijn trainingen voor New York. Hier kan ik alleen maar blij om zijn! Het is nog wat te vroeg om nu al een doel voor Antwerpen uit te spreken, maar ik hoop (en denk) dat het mogelijk is om onder de 4u30 te finishen.

Hoe ziet mijn planning voor februari er uit?

Binnen twee weken vertrek ik naar Australië voor een rondreis van 21 dagen. Hierdoor mis ik heel wat trainingen en dat had ik, voor ik begon te trainen voor de marathon, ook ingecalculeerd. Ik heb me voorgenomen om in Australië zoveel mogelijk te gaan hardlopen. Mijn lange duurlopen zal ik door ons drukke reisschema sowieso niet kunnen uitvoeren, maar elke andere training die ik kan meepikken, is mooi meegenomen. Eens ik terug in het land ben, is het de bedoeling om mijn schema zo snel mogelijk te hervatten.

Op dit moment lijkt de marathon van Antwerpen nog ver weg. Uit ervaring weet ik dat het waarschijnlijk heel snel 22 april zal zijn.

Liefs,
Aurelie