Race: Tilburg Ten Miles

Gisteren deed ik voor het eerst mee aan de Tilburg Ten Miles. Benieuwd naar hoe het gegaan is? Lees dan snel verder!

Voor de start van de Tilburg Ten Miles

De coach van Energy Lab had me laten weten dat ik in deze wedstrijd voluit mocht gaan. Mijn PR voor de ten miles (16,1 km) ligt op 1u26’, maar ik voelde ’s ochtends al dat dat niet zou lukken. Dan maar over naar plan B: zo dicht mogelijk bij 1u30’ finishen.

Ik was samen met mama en Davinia afgereisd naar Tilburg. Altijd leuk om met een groepje mee te doen aan een wedstrijd! Daarnaast kwam ik ook nog Rianne, waarmee ik de marathon van New York gelopen had, tegen aan het wedstrijdsecretariaat. Met z’n vieren gingen we naar het startvak en besloten we daar om elk ons tempo te lopen.

0 tot 5 km

Davinia had me op voorhand laten weten dat zij een tempo tussen 5’15” en 5’30” moest aanhouden. Voor mij ging dat iets te snel zijn, maar door toeval liep ik de eerste vijf kilometer wel met haar mee. Vanaf kilometer 3 had ik het ontzettend benauwd door de warmte en wist ik al dat het niet van een leien dakje zou gaan. Aan de drankpost op kilometer 5 liet ik Davinia weten dat ze niet meer op mij moest letten en dat ik een beetje ging vertragen. Vanaf nu stond ik er dus alleen voor.

5 tot 10 km

Kilometer 5 tot 10 leek eindeloos te duren. Ik had intussen ook al buikpijn gekregen door de warmte en had moeite om mijn tempo aan te houden. Toch genoot ik ondertussen ook van de sfeer die er heerste. Alle toeschouwers langs de kant van de weg waren zó enthousiast dat ik niet anders kon dan enthousiast doorlopen (en tegelijk wensen dat ik zo snel mogelijk aan de finish was).

Normaal bereid ik me voor wedstrijden altijd tot in de puntjes voor en weet ik exact waar de drankposten zijn en hoe het parcours loopt. Dit keer wist ik van niets en was het dus echt afwachten van waar ik een drankpost zou tegen komen. Dit zorgde voor heel veel frustratie. Les voor een volgende wedstrijd: bestudeer de parcourskaart!

10 tot 16,1 km

De laatste kilometers liepen we door de binnenstad waar gigantisch veel toeschouwers stonden. Vanaf dan was het echt aftellen tot de finish. Ik was intussen al vertraagd naar 10 km/u en werd door iedereen voorbij gestoken (of zo voelde het toch). Toen ik in de verte eindelijk de aankomstbogen zag opdoemen, was ik doodgelukkig. Ik had er iets langer over gedaan dan ik wou: 1u31’17”