Nog maar 51 dagen en dan loop ik mijn tweede halve marathon: de CPC in Den Haag. Het is een cliché, maar de tijd lijkt zo snel voorbij te vliegen. Vandaag vertel ik je wat meer over mijn trainingsrondjes van de voorbije twee weken.
Net zoals voor de halve marathon van Brussel, train ik ook nu met het schema van de Nike Running Club. Dat schema heeft mij toen prima door die 21,1km geloodst, dus ik ben er vrij gerust in dat dat nu ook het geval zal zijn. Mijn trainingsweken bestaan dan ook nu weer uit 1 korte duurloop, 1 intervaltraining (of tempo- of heuvelloop) en 1 lange duurloop die opbouwt tot 17,5 km.
Sinds mijn vorige halve marathon is er privé echter veel veranderd. In december ben ik gaan samenwonen met mijn vriend en dat zorgt ervoor dat ik mijn trainingen nu net iets beter moet inplannen dan voorheen. Er moet immers ook nog gekookt en schoongemaakt worden. Tot nu toe lukt het mij om die balans te vinden, maar ik merk wel dat ik tegelijk ook erg moe ben. Die moeheid wijt ik ook wat aan de tijd van het jaar, maar het zorgt er wel voor dat ik niet altijd zin (en energie) heb om naar buiten te gaan.
Zeker op dagen dat er intervaltrainingen gepland staan, moet ik mezelf heel wat peptalk geven vooraleer ik uiteindelijk mijn hardloopkleding aantrek en naar buiten ga. Gelukkig gaat dat negatieve gevoel steeds na enkele minuten voorbij en ben ik achteraf zo blij dat ik toch een rondje gelopen heb. Ik hoop gewoon dat die moeheid snel verdwijnt zodat ik toch fit en goed getraind aan de start van de CPC kan staan.
Wat mij wel ontzettend blij maakt, is mijn pace. Als ik vergelijk met mijn trainingsrondjes van 6 maanden geleden, dan ben ik op lange duurlopen (maar zeker ook op korte loopjes) veel sneller geworden. Eindelijk lukt het mij om onder de 6’00”/km te blijven en daar word ik echt goed gezind van. Ook al haat ik intervaltrainingen, toch moet ik toegeven dat ze echt hun nut hebben. Ben dus benieuwd naar hoe mijn pace het komende jaar nog meer gaat evolueren.
Liefs,
Aurelie
No Comments